یه وقتایی همه چی عین یه علامت سوال بزرگه. از بودن و هستن گرفته تا خود دنیا و اتفاقاتش. اینجور وقتا سرت شروع می‌کنه داغ کردن، تپش قلب می‌گیری، یه چیزی توی جونت بیداد می‌کنه. می‌ترسی.

همین ترس توی یه لحظه مثل یه جرقه همه درونت رو روشن می‌کنه که یادت بیاره خارج از اون دایره امنی که تو ذهنت ساختی، دنیای دیگه‌ای هم هست. دنیایی که توش تو مسئولی. مسئول خلق اون چیزی که می‌خوای. همون دنیایی که بارها تو خواب و رویا دیدیش.