می‌ترسم ولی همچنان به زندگیم ادامه می‌دم. ممکنه یه اتفاقی باعث بشه شوکه بشم اما خودم رو از بقیه قایم نکنم. اجازه دارم عصبانی بشم و این عصبانیت و خشم، به شکل سالم خودشو نشون بده.

ممکنه یه جوری دلزده و مردد بشم که باعث بشه یه روز کامل هیچ کاری نکنم. می‌تونم یه روزایی جوری احساس غم رو تجربه کنم که هیچ آدم تنهایی تو هیچ جای دنیا تجربه نکرده. یه روزایی هم انقدر خوشحالم که احساس می‌کنم خوش‌بخت‌تر از من دنیا به خودش ندیده.

ولی من همچنان منم.