مهارت پذیرش احساسات قابلیت این رو داره که هر روز و هر لحظه بهتر بشه و کارکردش برای ما تو مسیر زندگی ملموستر. برای اینکه بتونیم این مهارت رو تقویت کنیم، اول از همه بهتره در زمان حال بودن رو تمرین کنیم. یکی از سختترین کارهای دنیا شاید همین تمرین بودن در لحظه باشه.
زیستن لحظه اکنون، بدون اینکه قضاوت کنیم اون لحظه خوبه یا بد، بدون اینکه بخوایم حال و هوای اون لحظه رو حدس بزنیم، نیازمند صبر و تمرینه. تمرین مشاهده کردن آگاهانه. بدون اینکه بخوایم خیلی سریع به هر احساسی که درونمون جاری میشه یا به هر فکری که تو ذهنمون میگذره واکنش نشون بدیم.
تمرین مشاهده کردن میتونه با نوشتن شروع بشه. نوشتن از چیزی که در لحظه در ما جریان داره. از افکار و احساساتی که درون ما میگذره. پیشنهاد میشه روزانه مدت زمان ده دقیقه رو به مشاهده افکار و احساساتی که در لحظه تجربه میکنیم اختصاص بدیم و بعد بلافاصله اونها رو توی یک دفتر مخصوص یادداشت کنیم.
تمرین دیگهای که به تقویت مهارت پذیرش کمک میکنه، اینه که بتونیم کارهای ساده هر روزه رو با آگاهی انجام بدیم.
با آگاهی غذا بخوریم. با آگاهی بنوشیم. با آگاهی طعمها رو مزه کنیم. با آگاهی پیادهروی کنیم. منظور از با آگاهی یعنی تمام تلاشمون رو بکنیم که در لحظه فقط به کاری که بهش مشغول هستیم بپردازیم. نه به نتیجهاش فکر کنیم. نه به این که بلافاصله بعدش چه کار کنیم. نه به اینکه قبلش داشتیم چه کار میکردیم و چه حسی رو تجربه میکردیم.
شاید باورش سخت باشه اما انجام مستمر همین دو تمرین به ظاهر ساده اما چالشبرانگیز، به تقویت مهارت پذیرش احساسات کمک بزرگی میکنه.