دنیای سلامت روان، پذیرش احساسات رو اینطور تعریف میکنه: اگر بتونی احساس ناخوشایندی که در لحظه تجربه میکنی رو بشناسی، باهاش نجنگی و روش برچسب خوب و بد نزنی یا به زبون سادهتر در برابر جریانش مقاومت نکنی اون موقع میشه گفت که پذیرش رو تمرین کردی.
تو این مسیر، شناختن دوباره احساسات مختلف قدم اول به حساب میاد. این که بدونی اون حسی که توی ذهن و درونت داره میاد بالا اسمش چیه، با حضورش چه علامتهایی ممکنه بروز پیدا کنه و آگاه بشی به اینکه داره چه اتفاقی میافته.این قدم مهمه چون کمک میکنه پروسه پذیرش با سرعت بیشتری جلو بره.
بر مبنای دایره احساسات، هفت نوع احساس تعریف شده: خوشحالی، غم، دلزدگی، عصبانیت، ترس، نامساعد بودن و غافلگیری. تمام اینها خودشون دوباره تقسیمبندی میشن و با جزییات بیشتری نامگذاری میشن. شناخت جزییتر احساسات، به ما کمک می کنه بتونیم راحتتر تشخیص بدیم که در لحظه حسمون نسبت به رخدادی که در جریانه چیه.